بررسي جزء به جزء قطعات آلبوم «بي‌واژه
چند
روزي است كه آلبوم بي‌واژهٔ محمد اصفهاني منتشر شده است و حرف و حديث‌هاي
بسياري در مورد خوب و يا بد بودن آلبوم در سايت‌هاي موسيقي نقل شده است.
بسيار ديگر نيز به حاشيهٔ بيشتري رفته و سنگ خواننده‌هاي مورد علاقه خود را
به سينه مي‌زنند. اگر قرار باشد كه راجع به چيزي نظر صِرفِ مثبت يا منفي
بدهيم پس فقط اظهار نظر كرده‌ايم كه با نقد فاصله بسياري دارد. هدف منتقدين
ارتقاي سطح كيفي آثار است نه تخريب آن و حتي نه تشويق كوركورانه پس از اين
مقدمهٔ حاشيه‌اي به بررسي قطعات اين آلبوم مي‌پردازم:
- بي واژه
بررسي جزء به جزء قطعات آلبوم «بي‌واژه
چند
روزي است كه آلبوم بي‌واژهٔ محمد اصفهاني منتشر شده است و حرف و حديث‌هاي
بسياري در مورد خوب و يا بد بودن آلبوم در سايت‌هاي موسيقي نقل شده است.
بسيار ديگر نيز به حاشيهٔ بيشتري رفته و سنگ خواننده‌هاي مورد علاقه خود را
به سينه مي‌زنند. اگر قرار باشد كه راجع به چيزي نظر صِرفِ مثبت يا منفي
بدهيم پس فقط اظهار نظر كرده‌ايم كه با نقد فاصله بسياري دارد. هدف منتقدين
ارتقاي سطح كيفي آثار است نه تخريب آن و حتي نه تشويق كوركورانه پس از اين
مقدمهٔ حاشيه‌اي به بررسي قطعات اين آلبوم مي‌پردازم:
فقط در انتهاي قطعه ملوديي را مي‌شنويم كه به هيچكدام از عناصر استفاده شده در قطعه مربوط نبود و علي‌الخصوص اكورد ماژور پاياني (پيكاردي) كه وصلهٔ ناجوري بود.
ترانهٔ اهورا ايمان هم مثل هميشه ساده و موجز، با استفاده از كمترين كلمات بيشترين و عميق‌ترين حس‌ها را منتقل مي‌كند. صداي خواننده هم تا اواخر كار خوب بود فقط در انتهاي كار كه مي‌خواند: «منو آيينه صدا كن... كه مي‌خوام مثل تو باشم..» بهتر بود همان ته مزهٔ سنتي ابتداي كار حفظ مي‌شد و غليظ‌تر نمي‌شد.
ترجيع بند هم زيباست و فاصله‌هاي صداي خواننده نيز به زيبايي كار كمك كرده است. و در انت‌ها هم قطعه با همان ملودي ابتدايي كار خود را تمام مي‌كند. به نظر من اين قطعه به لحاظ تنظيم ساختار محكمي دارد كه بايد به پوريا حيدري تبريك گفت. اما ملودي آن در حد باقي بخش‌ها نيست.
استرينگ جواب خواننده را مي‌دهد. هر از چند گاهي باقلاما نيز همراهي مي‌كند. در قسمت: «واي از حالي كه من دارم...»
تنظيم‌كننده با هوشمندي پاساژ و آكسان گذاشته است تا به ترجيع‌بند برسيم كه مي‌خواند: «واي از امروز...» ملودي ترجيع‌بند هم زيباست. ويلون‌ها هم خيلي لهجه‌دار نمي‌نوازند. فقط در ترجيع‌بند خواننده مي‌خواند: واي از امروز، واي از فَ، رِ، دا (فردا) و خب اين اشكالي است كه وارد است چرا كه ريتم قطعه هم اجازهٔ درست خواندن را به خواننده داده است. در اين قطعه اصلا مشكل قطعهٔ «اگه باشي» بچشم نمي‌خورد. يكي بدليل ايراني‌تر بودن ملودي و تنظيم و همچنين ترانه‌اي كه ادبيات گفتاري محمد اصفهاني را در خود مست‌تر دارد.
نكتهٔ جالب در ملودي فرود‌هاي ماژور است كه با تم اندوهگيني كه دارد اما نشان از اميدواري در آن سوسو مي‌زند كه در ادامه متوجه فلسفهٔ ترانه و موسيقي ابتدا و سازهاي بادي در اورتور مي‌شويم. در واقع خطاب اين قطعه امام رضاست كه در بخش پاياني ترانه نيز تاكيد علي معلم بر غريب خراسان تائيدي بر اين نكته است. اين قطعه جزو قطعات خوب اين آلبوم بود.
به نظر من در اين آلبوم ظاهرا قرار است به تعاريف جديدي در بارهٔ محمد اصفهاني برسيم كه در تضاد با تعاريف قبلي است.
وجود سه قطعه با الگوي تركي كه من شخصا با دو تا از اين سه قطعه خيلي مشكل نداشتم، مطمئنا اين سه قطعه بيشتر از باقي قطعات آلبوم براي او وقت و زحمت و هزينه در بر داشته است ولي فكر كنم به زحمتش نمي‌ارزيد. نكتهٔ ديگر جنس صداي محمد اصفهاني است كه كمي بم‌تر است گذشته شنيده مي‌شود و بخصوص در تحرير هجاهاي اُ، و او، بيشتر نمود دارد. نكتهٔ قابل توجه در اين آلبوم يكي كليپ ترانهٔ غزال بود و ديگري گفتگو با عوامل و دست اندركاران توليد اين آلبوم كه اتفاق خوبي بود.
- بي واژه
فقط در انتهاي قطعه ملوديي را مي‌شنويم كه به هيچكدام از عناصر استفاده شده در قطعه مربوط نبود و علي‌الخصوص اكورد ماژور پاياني (پيكاردي) كه وصلهٔ ناجوري بود.
ترانهٔ اهورا ايمان هم مثل هميشه ساده و موجز، با استفاده از كمترين كلمات بيشترين و عميق‌ترين حس‌ها را منتقل مي‌كند. صداي خواننده هم تا اواخر كار خوب بود فقط در انتهاي كار كه مي‌خواند: «منو آيينه صدا كن... كه مي‌خوام مثل تو باشم..» بهتر بود همان ته مزهٔ سنتي ابتداي كار حفظ مي‌شد و غليظ‌تر نمي‌شد.
- معجزه
ترجيع بند هم زيباست و فاصله‌هاي صداي خواننده نيز به زيبايي كار كمك كرده است. و در انت‌ها هم قطعه با همان ملودي ابتدايي كار خود را تمام مي‌كند. به نظر من اين قطعه به لحاظ تنظيم ساختار محكمي دارد كه بايد به پوريا حيدري تبريك گفت. اما ملودي آن در حد باقي بخش‌ها نيست.
- غم دوري
- باور نكن
- اگه باشي
- رستگاران
- فرداي پنهاني
استرينگ جواب خواننده را مي‌دهد. هر از چند گاهي باقلاما نيز همراهي مي‌كند. در قسمت: «واي از حالي كه من دارم...»
تنظيم‌كننده با هوشمندي پاساژ و آكسان گذاشته است تا به ترجيع‌بند برسيم كه مي‌خواند: «واي از امروز...» ملودي ترجيع‌بند هم زيباست. ويلون‌ها هم خيلي لهجه‌دار نمي‌نوازند. فقط در ترجيع‌بند خواننده مي‌خواند: واي از امروز، واي از فَ، رِ، دا (فردا) و خب اين اشكالي است كه وارد است چرا كه ريتم قطعه هم اجازهٔ درست خواندن را به خواننده داده است. در اين قطعه اصلا مشكل قطعهٔ «اگه باشي» بچشم نمي‌خورد. يكي بدليل ايراني‌تر بودن ملودي و تنظيم و همچنين ترانه‌اي كه ادبيات گفتاري محمد اصفهاني را در خود مست‌تر دارد.
- ناجي
- غزال
نكتهٔ جالب در ملودي فرود‌هاي ماژور است كه با تم اندوهگيني كه دارد اما نشان از اميدواري در آن سوسو مي‌زند كه در ادامه متوجه فلسفهٔ ترانه و موسيقي ابتدا و سازهاي بادي در اورتور مي‌شويم. در واقع خطاب اين قطعه امام رضاست كه در بخش پاياني ترانه نيز تاكيد علي معلم بر غريب خراسان تائيدي بر اين نكته است. اين قطعه جزو قطعات خوب اين آلبوم بود.
- بي واژه
- خورشيد فرد
- و در آخر...
به نظر من در اين آلبوم ظاهرا قرار است به تعاريف جديدي در بارهٔ محمد اصفهاني برسيم كه در تضاد با تعاريف قبلي است.
وجود سه قطعه با الگوي تركي كه من شخصا با دو تا از اين سه قطعه خيلي مشكل نداشتم، مطمئنا اين سه قطعه بيشتر از باقي قطعات آلبوم براي او وقت و زحمت و هزينه در بر داشته است ولي فكر كنم به زحمتش نمي‌ارزيد. نكتهٔ ديگر جنس صداي محمد اصفهاني است كه كمي بم‌تر است گذشته شنيده مي‌شود و بخصوص در تحرير هجاهاي اُ، و او، بيشتر نمود دارد. نكتهٔ قابل توجه در اين آلبوم يكي كليپ ترانهٔ غزال بود و ديگري گفتگو با عوامل و دست اندركاران توليد اين آلبوم كه اتفاق خوبي بود.
یکشنبه ۲۸ تیر ۹۴
۰۶:۳۷
۰۶:۳۷
- ۱۰ بازديد
- ۰ نظر